"Dauði Baldrs" ("Balder's Død") 1997 Misanthropy Records / Cymophane Productions
Számcímek:
Dauði Baldrs Hermoðr Á Helferð Bálferð Baldrs Í Heimr Heljar Illa Tiðandi Móti Ragnarokum
Az albumot Varg Kvisling Larsson Vikernes vette fel a Breiðablik stúdióban Borító : Tanya Stene Allir kvæði sen frá Gylfaginning tekit.
A Német szöveg a "Dauði Baldrs" borítójában: Loki vágyát azon indok vezérelte, hogy egyesítse a vakságot bennünk (Hoðr) a halál vallásokkal (az élősködő fagyönggyel az élet fáján, az Yggdrasill-on), és megölje az életünk értelmét (Baldr). Az élet értelme mélyen elveszett az emberi elménk tudatalattijában (Helheimr). Néhány ember az Uranus-Energia által van motiválva (Ódinn/Hermoðr), és megpróbálnak utazgatni magukban, hogy újra felfedezzék az élet értelmét. De ez nem jár sikerrel, így nem. Amikor mi (Þórr), elkeseredetten, búcsút intünk a szeretett életünk értelmének, akkor azzal szintén búcsút intünk mindenfajta bizalomnak és reménynek (Lítr) és elégetjük azt tűzön. Az egész emberiség szenved, belülről lángolunk, és sírunk. A modern tudomány logikája a dühös tudományos vezetésével visszatartja az Okkultistákat (Hermoðr) abban, hogy újra felfedezzék az élet értelmét.
Nincs emögött semmi gonoszság, csak hideg és számító (ravasz) logika. Loki ezen érzés hiányában száraz könnyeket hullat. Ez a Ragnarokhoz vezet; Kezdet, Ok, Tanúbizonyság, Végzet és az Istenek Homálya. A harc az emberi elménkben a tudatos elménk (Æsir) és a tudatalattiság közt vívódik (Jotunn). Egy Jotun sem tér vissza életben Asgardba (a tudatához).
MEGJEGYZÉS: Varg azért írt ezt le, hogy utaljon a Ragnarokra, a leghatalmasabb harcra, ami valójában a saját elménkben zajlik… Az Istenek (Asgardians) meg lettek gyengítve Loki által, ahogy az jövendölve volt, de Loki felvette az alakját a hideg és számító modern társadalomnak, ami nem hagy teret az elménkben a spirituális gondolkodásra. Varg arra utal, hogy a Ragnarok valójában a tudat és a tudatalatti csatája lesz, és ez hideg logika lesz, ami a modern társadalom mesterséges fényei közt nevelkedett, és végül elhozza az Istenek Homályát (Tragédiáját).
Szövegek
Dauði Baldrs
Þat er upphaf þessar sogu at Baldr inn góða dreymði drauma stóra ok hættliga um lif sitt. En er hann sagði Ásunum draumana þa báru peir saman ráð sín, ok var þat gert at beiða griða Baldri fyrir alls-konar háska, ok Frigg tók svardaga til þess at eira skyldu Baldri eldr ok vatn, járn ok alls-konar málmr, steinar, jorðin, viðirnir, sóttirnar, dýrin, fuglarnir, eitr, ormar. En er þetta var gert ok vitat, þá var þat skemtun Baldrs ok þasanna at hann skyldii standa upp á þingum en allir aðrir skyldu sumir skjóta á hann, sumir hoggva til, sumir berja grjóti. En hvat sem at var gert, sakaði hann ekki, ok þótti þetta gllum mikill frami. En er þetta sá Loki Laufeyjarson þá likaði honum illa er Baldr sakaþi ekki. Hann gekk til Fensalar til Friggjar ok brá sér í konu líki. þá spyrr Frigg ef sú kona vissi hvat Æsir hgfðusk at a þinginu. Hon sagði at allir skutu at Baldri, ok þat at hann sakaði ekki. Þá mælir Frigg: "Eigi munu vápn eða viðir granda Baldri. Eiða hefi ek þegit af gllum þeim." Þá spyrr konan: "Hafa allir hlutir eiða unnit at eira Baldri?" Þá svarar Frigg: "Vex viðarteinungr einn fyrir vestan Valholl. Sá er mistilteinn kallaðr. Sá þótti mér ungr at krefja eiðsins." Því næst hvarf konan á braut. En Loki tók mistiltein ok sleit upp ok gekk til þings. En Hoðr stóð útarliga í mannhringinum því at hann var blindr. Þá mælir Loki við hann: "Hví skýtr þú ekki at Baldri?" Hann svarar: "þvíat ek sé eigi hvar Baldr er, ok þat annat at ek em vápnlauss." þá mælir Loki: "Gerðu þó í líking annara manna ok veit Baldri sæmð sem aðrir menn. Ek mun vísa þér til hvar hann stendr. Skjót at honum vendi þessum." "Hoðr tók mistiltein ok skaut at Baldri at tilvísun Loka. Flaug skotit í gognum hann ok fell hann dauðr til jaðar, ok hefir pat mest óhapp verit unnit með goðum ok monnum. Þá er Baldr var fallinn þá fellusk glumm Ásum orðtok ok svá hendr at taka til hans, ok sá hverr til annars, ok váru allir með einum hug til þess er unnit hafði verkit. En engi mátti hefna, þar var svá mikill griðastadr. En þá er Æsirnir freistuðu at mæla þá var hitt þó fyrr at grátrinn kom upp svá at engi mátti gðrum segja með orðunum frá sínum harmi. En Óðinn bar þeim mun verst þenna skaða sem hann kunni mesta skynn hversu mikil aftaka ok missa Ásunum var i fráfalli Baldrs. En er goðin vitkuðusk þá mælir Frigg ok spurði hverr sá væri með Ásum er eignask viildi állar astir hennar ok hylli ok vili hann ríða á Helveg Baldr heim í Ásgard. En sá er nefndr Hermóðr inn hvati, sveinn Óðins, er til þeirar farar varð. Þá var tekinn Sleipnir, hestr Óðins, ok leiddr fram, ok steig Hermóðr a þann hest ok hleypti braut.
Hermoðr Á Helferð
En þat er at segja frá Hermóði at hann reið niu naetr døkkva dala ok djúpa svá at hann sá ekki fyrr en hann kom til árinnar Gjallar ok reið a Gjallar brúna. Hon er þokð lýsigulli. Móðguðr er nenfd mær sú er gaetir brúarinna. Hon spurði hann at nafni eða ætt ok sagði at hinn fyrra dag riðu um brúna fimm fylki drauða manna, "En eigi dyrn brúin minnr undir einum þér ok eigi hefir þú lit dauðra manna. Hví ríðr pú hér á Helveg?" Hann svarar at "ek skal ríða til Helja at leita Baldrs. Eða hvárt hefir þú makkvat sét Baldr á Helvegi?" En hon sagði at Baldr hafði par ridit um Gjallar brú, "en niðr ok norðr Liggr Helvegr." Þá reið Hermóðr þar til er hann kom at Helgrindum. Þá sté af hestinum ok gyrði hann fast, steig upp ok keyrði hann sporum. En hestrinn hljóp svá hart ok yfir grindina at hann kom hvergi nær. Þá reið Hermóðr heim til hallarinar ok steig af hesti, gekk inn í hollina.
Bálferð Baldrs
En Ædirnir tókulu lík Baldrs ok Flutti til sæver. Hringhorni hét skip Baldrs. Hann var allra skipa mestr. Hann vildu goðin fram setja ok gera þár á bálfgr Baldrs. En skipit gekk hvergi fram. Þá var sent í Jgtunheima eptir gýgi þeiri er Hyrrokkin hét. En er hon kom ok reið vargi ok hafði hoggorm at taumu þá hljóp hon af hestinum, en Óðinn kallaði til berserki fjóra at gæta hestsins, ok fengu þeir eigi hadit nema þeir feldi hann. Þá gekk Hyrrokkin á framstafn nokkvans ok hratt fram í fyrsta viðbbragði svá at eldr hraut ór hlunnunum ok lond oll skulfu. Þá varð Þórr reiðr ok greip hammarin ok myndi þá brjóta hofuð hennar áðr en goðin oll báðu henni friðar. Þá var borit út á skipit lík Baldrs, ok er þat sá kona hans Nanna Nespsdóttir þá sprakk hon af harmi ok dó. Var hon borin á bálit ok slegit í eldi. Þá stóð Þórr at ok vígði bálit með Mjolni. En fyrir fótum hans rann dvergr nokkur. Sá er Litr nefndr. En Þórr spyrndi fæti sinum á hann ok hratt honum í eldinn ok brann hann.
Í Heimr Heljar
Sá Par sitja í onduugi Baldr bróður sinn, ok dvalðisk Hermóðr par um nóttina. En at morni þá beiddisk Hermóðr af Helju at Baldr skyldi ríða heim með honum ok sagði hversu mikill grátr var með Ásum. En Hel sagði at þat skyldi svá reyna hvárt Baldr var svá ástsæll sem sagt er, "Ok ef allir hlutir í heiminum, kykvir ok dauðir, gráta hann, þá skal hann fara til Ása aptr, en haldask með Helju ef nakk varr mælir við eða vill eigi gráta." Þá stóð Hermóðr upp, en Baldr leiðir hann út ór hollunni ok tók hringinn Draupni ok serdi Óðni til minja, en Nanna sendi Frigg ripti ok enn fleiri gjafar; Fullu fingrgull.
Illa Tiðandi
Þá reið Hermóðr aptr leið sína ok kom í Ásgarð ok sagði oll tíðindi þau er hann hafði sét ok heyrt. Þvi næst sendu Æsir um allam heim ørindreka at biðja at Baldr væri grátinn ór Helju. En allir gerðu þat, menninir ok kykvendin ok jorðin ok steinarnir ok tré ok allr málmr, svá, sem þú munt sént hafa at pessir hlutir gráta þá er þeir koma ór frosti ok í hita. Þá er sendimenn fóru heim ok hofðu vel rekit sín eyrindi, finna þeir í hellinokkvorum hvar gýgr sat. Hon nefndisk Pokk. Þeir biðja hana gráta Baldr ór Helju. Hon segir: "Þokk mun gráta þurrum tárum Baldrs bálfarar. Kyks né dauðs nautka ek karls sonar: haldi Hel því er hefir." En þess geta menn at þar hafi verti Loki Laufeyjarrson er flest hefir illt gert með Ásum.
Móti Ragnarokum
I
Hátt blæss Heimdallr horn er á lopti. Mælir Óðinn við Míms hofuð. Skelfr Yggdrasils askr standardi, ymr it aldna tré en jotunn losnar.
II
Hwat er með Ásum? Hvat er með álfum? Ymr allr Jotunheimr. Æsir ró á þingi. Sty nja dvergar fyrir steindurum, veggbergs vísir. Vituð ér enn eða hvat?
III
Hrymr erk austan hefisk lind fyrir. Snýsk jormungandr í jotunmóði. Ormr knýr unnir orm mun hlakka, slítr nái niðfolr, Naglfar losnar.
IV
Surtr ferr sunnan með sviga lævi. Skínn af sverði sól valtíva. Grjótbjord ghanat en gíft rata, troða halir Helveg en himinn knofnar.
V
Kjóll ferr austan, koma munu Muspells of log lýðir, en Lori stýrir. Þar ró fífmegir með freka allir. Þeim er bróðir Býleists í for.
VI
Þáa kømr Hlínar harmr annarr fram er Óðinn ferr við úlf vega, en bani Belja bjart at Surti: þar mun Friggjar falla angan.
VII
Genngr Óðins son við úlf vega, Viðarr of veg at vakdyri. Lætr hann megi Hveðrungs mund of standa hjor til hjarta. Þáa er helnt foður.
VIII
Genge inn mæri morg Hloðynjar nepr at naðri níðs ókvíðnum. Munu halir allir heimstoð ryðja er af móði drepr Miðgarðs véorr.
IX
Sól mun sortma, Søkkr fold í mar. Hverfa af himni heiðar stjornur. Geisar eimi ok aldrnari, leikr hár hiti við himin sjálfan.
|